Sztuka łączy, sztuka buduje.

Prof. Jacek M. Rybczyński wraz z żoną Barbarą Erną, również art. plastyk, już na początku lat 1960 prowadzili w domu rodzinnym w Puszczykowie pod Poznaniem znane w środowisku twórczym debaty artystyczne, gdzie pomimo granic, które narzucał ustrój polityczny albo może właśnie również ze względu na nie, spotykali się przy trzaskającym ogniu kominka, sączącej się w tle muzyce Jean Baez i Bułata Okudżawy na wielogodzinnych dyskusjach artyści z kraju i bliskiej jak i dalekiej zagranicy. Wapiennik Łaskawy Kamień wpisuje się swoją działalnością i całą swoją istotą głęboko w refleksje wynikłe właśnie z owych puszczykowskich wieczorów artystycznych, że sztuka jest tworzywem, z którego zbudowany jest świat, czy dostrzegamy to, czy też nie i rola artysty, człowieka kultury i sztuki, polega na tym by budować i czynić świat lepszym dla nas wszystkich, dla ogółu ludzkości, niezależnie od wszelkich granic. W gruncie rzeczy sam projekt ratowania obiektu jest doskonałą ilustracją przekonań Prof. Jacka M. Rybczyńskiego, że to nasza decyzja, czy ulegamy narzuconym granicom, czy je obalamy, jakkolwiek irracjonalne by miało się to przedsięwzięcie wydawać.